domingo, 27 de marzo de 2011

Anunciando novo libro sobre a guerra popular na India.

 
Froito do traballo dos organismos de apoio á guerra popular na India, no Estado español, anunciamos con alegría a publicación pola editorial Forxando o Aceiro do libro "Guerra popular na India". O mesmo recolle entre outros testemuños o da coñecida escritora Arundathi Roi, unha entrevista co secretario xeral do Partido Comunista da India (maoista) camarada Ganapathi e outros documentos do Partido que comanda a revolución na India.

O libro, editado en castelán, sera presentado no marco da "Semana internacional de apoio á guerra popular na India" do 2 ao 9 de abril.

jueves, 17 de marzo de 2011

O ATAQUE GUERRILLEIRO DE DANTEWADA. Un artigo do Camarada Azad en Peoples March.

O ATAQUE GUERRILLEIRO DE DANTEWADA

Ofrecémosvos a continuación un novo texto do sempre recordado camarada Azad sobre o demoledor ataque guerrilleiro que, fai case un ano, levou a cabo o EGLP en Dantewada contra as forzas parapoliciales do estado fascista indio. Ao camarada Azad e ao PCI (Maoísta) non lles caben dúbidas sobre o camiño a seguir para lograr a vitoria: "Só a resistencia máis feroz, máis resolta e máis heroica por parte do pobo pode derrotar aos belicistas e proporcionar ao pobo un espazo democrático e a paz". Todo o demais é ilusión, é dicir, contos de ilusos ou para ilusos.  ODC.

Comunicado de prensa publicado en Peoples March, de maio-xuño de 2010. Páxs. 87-91

A heroica guerrilla do Exército Guerrilleiro de Liberación Popular (EGLP), dirixida polo PCI (Maoísta), fixo historia ao eliminar unha compañía enteira das forzas paramilitares da Unión India no distrito de Dantewada, en Chhattisgarh. O EGLP eliminou a máis de 80 mercenarios da Forza de Policía da Reserva Central [CRPF, nas súas siglas en inglés], que formaban parte da enorme forza mercenaria armada, integrada por máis de 60 batallóns, enviada por Chidambaram [Ministro do Interior da Unión India] a Chhattisgarh, Jharkhand, Orissa, Bengala Occidental, Bihar e Maharashtra para levar a cabo o xenocidio dos adivasis. Resultaron feridos varios mercenarios máis no maior ataque guerrilleiro acaecido na India ata a data. O EGLP incautou unha gran cantidade de armamento e munición altamente sofisticados a estes mercenarios, incluíndo morteiros e LMGs [modelo desenvolvido do fusil de asalto norteamericano M16]. O Comité Central do PCI (Maoísta) transmite os seus máis afectuosos saúdos revolucionarios aos valentes combatentes do EGLP que deron adecuada resposta ao impostor Chidambaram e posto ao descuberto a súa descarada mentira de que a brutal Operación Green Hunt é un mito inventado polos medios de comunicación.

A emboscada de Dantewada é unha culminación lóxica da interminable e terrible provocación dos sicarios uniformados enviados por Chidambaram e Raman Singh ás zonas adivasis con obxecto de crear un brutal reino de terror. En tan só oito meses, 114 adivasis desarmados foron secuestrados, torturados e asasinados a sangue frío por estes sicarios uniformados. Varias mulleres foron violadas por grupos destes bandidos sen lei. Nin eles nin os seus xefes vestidos co khadi [vestimenta tradicional india, ao estilo de Mahatma Gandhi] teñen ningún respecto pola Constitución india. Teñen licenza non escrita para secuestrar, torturar, violar e asasinar, sen mediar preguntas, a calquera adivasi ou maoísta. Esta deshumanización da policía e das forzas paramilitares está alentada conscientemente por Chidambaram, Raman Singh e Vishwa Ranjan, entre outros, a pesar das súas piadosos cantos pola paz e a ahimsa [?Non violencia?, en hindi]. Detrás da súa retórica de tons sofisticados subxacen as máis crúas paixóns, bestiais e deshumanizadas, capaces de devorar seres humanos para establecer o seu control absoluto sobre os recursos e a vida do pobo. A súa visión non ten máis alcance que a dun daroga [xefe de policía] local, como sinalou acertadamente un portavoz do Janata Dal (United) [partido con especial implantación nos estados de Bihar e Jharkhand] referíndose a Chidambaram. E as súas tácticas non melloran as dun macarra barriobajero. Mentres a súa mentalidade fascista néguese a ver as raíces sociopolíticas e económicas do Naxalismo e continúen tratándoo como unha enfermidade ou un problema, en tanto o pobo oprimido véxao cada vez máis como un remedio e unha solución aos seus problemas, os ataques como o de Dantewada sucederanse con maior frecuencia e intensidade.

As atrocidades cometidas por estas forzas, xunto con sicarios organizados polo estado como os Salwa Judum, os comandos Koya e as Forzas Especiais de Policía [SPO, nas súas siglas en inglés] en Dantewada e Bijapur, fanlle a un -a un que non sexa Chidambaram ou os seus cobras, jaguares, galgos, etc.- estremecerse de horror e repugnancia. Ademais de historias de secuestros interminables, de horribles torturas, de horripilantes violacións de grupo e de terribles masacres de adivasis correntes, as chamadas "forzas de seguridade" manteñen baixo a súa custodia ilegal a entre 20 e 30 adivasis de cada aldea. Sempre que estiman necesario mostrar algún éxito na súa loita contra os maoístas en termos de reconto de vítimas, cárganse a algúns destes desventurados cativos adivasis, afirmando que ?as forzas de seguridade? mataran guerrilleiros maoístas no transcurso de ?feroces enfrontamentos?. E para demostrar esta afirmación ante o mundo, estes mentireiros ao servizo de Chidambaran visten con uniformes militares os cadáveres dos pobres adivasis. Ante este singular drama escenificado polos que se supón son gardiáns da lei, que outra opción queda aos maoístas e ás masas adivasis senón tomar represalias na súa propia defensa?
Agora os falcóns belicistas do Ministerio do Interior da Unión e dos diversos gobernos estatais, os dirixentes políticos e os portavoces dos partidos con representación parlamentaria, os chamados analistas de defensa, o alto mando da policía e os seus axentes empregados nos medios de comunicación gritan a viva voz que se debería declarar unha guerra total e que os maoístas deberían ser aniquilados. A realidade é que esa guerra total xa se declarou e estase executando do modo máis desapiadado. O que poida que queren estes carroñeros é bombardear zonas enteiras baixo control maoísta e alcanzar unha paz de cemiterio. Se chegasen a entregarse a tales actos de barbarie disparatada, a contraviolencia revolucionaria maoísta adoptará formas novas e devastadoras que estes apologistas do terror de Estado e do terrorismo paramilitar non poden sequera imaxinar.

O BJP [Bharatiya Janata Party (Partido Popular indio), en hindi, e as súas bandas de extrema dereita de terroristas fascistas hindús non pararon de vociferar como lunáticos que os maoístas declararon unha guerra á India e que o BJP dará todo o seu apoio a cada decisión que tome o Congreso para terminar cos maoístas. En resposta a estes bandidos terroristas de extrema dereita afirmamos unha vez máis que a nosa é unha guerra librada pola India real ?a India dos sectores sociais oprimidos, reprimidos e deprimidos; a India das masas famentas, empobrecidas e desnutridas- contra esa India resplandeciente ao servizo dun puñado de parásitos elitistas e corporativos, a India dos axentes imperialistas que se embolsan enormes intereses e comisións grazas a negocios infames, a das bandas mafiosas do ladrillo que se apoderan da terra dos pobres en nome das ZEE [SEZ, nas súas siglas en inglés, ?Zonas Económicas Especiais?] e todo tipo de proxectos, a dos contratistas sen escrúpulos e as empresas mineiras que dirixen un estado paralelo, a dos dirixentes políticos e burócratas corruptos e degenerados a moreas, a dos asasinos con patente vestindo o uniforme de policía, infames capaces de cometer os peores crimes contra a humanidade, e outros traidores da mesma laya. A nosa é unha guerra contra as bandas de extrema dereita de terroristas armados ata os dentes cuxo soño é transformar o noso país nun estado fascista hindú mediante o xenocidio, ao estilo do de Gujarat, das minorías relixiosas. A nosa é unha xenuína Guerra Popular para liberar certamente ao pobo de todo tipo de opresión e explotación, e para establecer unha auténtica India democrática e popular. Non é unha guerra contra a India, senón unha guerra para liberar á India das garras destes saqueadores rapaces.

A única responsabilidade pola morte dos homes da Forza de Policía da Reserva Central [CRPF, nas súas siglas en inglés] en Dantewada incumbe á banda de Sonia-Man Mohan-Chidambaram-Pranab e ao réxime terrorista de extrema dereita de Raman Singh en Chhattisgarh que se dedican a recrutar masivamente a raparigos e raparigas e a utilizalos como carne de canón na súa sucia guerra contrarrevolucionaria contra os revolucionarios maoístas, contra o modelo maoísta de desenvolvemento e na súa ávida febre polas riquezas minerais das rexións adivasis. O Comité Central do PCI (Maoísta), á vez que mostra as súas sinceras condolencias ás desconsoladas familias dos jawans mortos, fai un chamamento aos integrantes das forzas paramilitares estatais e da Unión para que tomen conciencia de que son utilizados como carne de canón nesta guerra librada pola clase explotadora dominante en interese dunha pequena elite parasitaria contra o pobo pobre e oprimido do noso país dirixido polo PCI (Maoísta).

Facemos un chamamento a todas as organizacións e particulares da India, amantes da paz e con vocación democrática, para que comprendan o contexto en que os maoístas ven obrigados a aniquilar ás chamadas forzas de seguridade, que están creando un verdadeiro reino do terror en áreas adivasis, armados con morteiros, LMGs e selectas. Cando os bandidos tratan de saquearle a casa a un, ese un ten o deber de loitar. E iso é o que están facendo as masas dirixidas polos maoístas en todas estas zonas. Cando os bandidos da Forza de Policía da Reserva Central [CRPF, nas súas siglas en inglés] forzan e saquean as casas dos adivasis, non está xustificado responder? O audaz ataque do noso heroico EGLP contra unha forza inimiga superior en termos de potencia de lume foi posible grazas ao masivo apoio popular de que goza o Partido e a guerrilla. Coa achega de intelixencia que nos presta o pobo, que é os nosos ollos e os nosos oídos, e coa súa participación activa, estamos seguros de derrotar a brutal ofensiva do inimigo baixo o nome de Operación Green Hunt [Cacería Verde, en inglés]. Non hai atajos para alcanzar a paz. Só a resistencia máis feroz, máis resolta e máis heroica por parte do pobo pode derrotar aos belicistas e proporcionar ao pobo un espazo democrático e a paz.


Texto traducido do ingles ao castelan polos camaradas de Odio de Clase.

sábado, 5 de marzo de 2011

India: traballadores despedidos dunha fábrica queiman vivo un dos seus xefes.




NOVA DELHI, 4 Marzo

Un grupo de traballadores despedidos recentemente queimou vivo un dos directivos da fábrica de aceiro do leste de India onde estaban empregados.

Radheshyam Ray, subdirector xeral da empresa acerera privada Powmex Steels, saía este xoves da fábrica, cando entre 20 e 25 persoas --algunhas das cales recibiran cartas de despedimento ese mesmo día-- rodearon o seu coche. Os feitos aconteceron na cidade de Titlagarh, no distrito de Bolangir (estado de Orissa).

Segundo o policía Gananath Joshi, os traballadores, que estaban na rúa realizando un acto de protesta, pediron ao condutor e a outro home que acompañaba a Ray que saísen do vehículo, que regaron con gasolina e queroseno" para logo "prenderlle lume". "Tiña queimaduras en máis do 90 por cento do corpo", precisou.

A doutora Usharani Das, do Hospital Principal de Bolangir, declarou que só os pés do home se libraron do lume. "Non" había "ningunha posibilidade de que sobrevivise", concluíu.

O superintendente da Policía do distrito, A. K. Sarangi, informou da detención de catro persoas en relación co ataque e dixo que se está a intentar arrestar outros 20 ou 30 sospeitosos.

Os oprimidos que sofren a diario a violencia e explotación dos cans capitalistas de cando en vez se lles esgota a paciencia e descargan toda a súa rabia contra os seus opresores.


Fonte Odio de Clase.